สวัสดีครับ ผมเป็นลูกชายที่อยากจะทำให้ธุรกิจเติบโตขึ้น ซึ่งคนคุมหลักธุรกิจนี้คือพ่อของผม ซึ่งอยากให้รู้ว่าพ่อของผมนั้นเป็นคนที่หัวโบราณมากๆและเล่นอินเตอร์เน็ตไม่เป็นและผมจึงไม่ใช่เจ้าของธุรกิจนี้แท้ๆ แต่ผมมาในนามของพ่อผมซึ่งผมอยู่ไทยและพ่อของผมอยู่อินโดนีเซีย ซึ่งสิ่งที่ผมได้ติดต่อกับพ่อก็คือทางโทรศัพท์ผ่านแอพไลน์ครับ เพราะพ่อผมทำธุรกิจอยู่นอกตัวเมือง สัญญาณไม่ดี เพราะในที่ๆทำงานมันอุดมสมบูรณ์มากๆ เป็นป่า อยากให้ท่านเข้าใจเรื่องทั้งหมดก่อนจะเริ่มอ่านต่อไปนะครับ.

กิจการที่มีอยู่ตอนนี้เป็นกิจการในเรื่องของการประมงที่ทำอยู่ในอินโดนีเซีย ซึ่งอินโดนีเซียไม่อนุญาตให้นักลงทุนต่างประเทศ(ไทยด้วย) มาลงทุนในอินโด เพราะมีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์มากๆ ซึ่งทำไมบ้านของผมทำได้ เพราะแม่เป็นคนอินโดนีเซีย บ้านของผมมีประสบการณ์ทำเรื่องของประมงในไทยและประเทศรอบๆมาก่อนและเคยมีประสบการณ์จับเงินวันละ 30ล้านด้วยแบบทุกวัน มีเฮลิคอปเตอร์มารับพ่อทุกๆวัน (ส่วนนี้เล่าเพราะไม่ได้เพื่ออยากโอ้อวด แต่อยากจะให้ท่านเชื่อใจพ่อผมว่ามีประสบการณ์จริงๆ มีรูปพ่อให้ครับ) แต่พ่อของผมล้มละลายเพราะหลายๆเรื่องในเรื่องของกฏหมายหลายๆอย่างและช่วงยุค BUBBLE CRISIS ด้วย.

ซึ่งสามสี่ปีที่ผ่านมาพ่อผมได้เริ่มทำธุรกิจที่อินโดซึ่งเป็นคนไทยด้วยซ้ำ แต่แม่เป็นคนอินโด เราเลยทำในนามของแม่ของผม ซึ่งเรามีเนื้อที่ (LANDS) เยอะมากๆ เราเริ่มทำการประมงที่นั้นโดยเงินส่วนตัวมาลงทุนเองโดยไม่กู้ แต่มันยังติดขัดหลายๆอย่างและมันเดินธุรกิจช้าครับ จึงอยากจะหาผู้ลงทุนที่สนใจจริงๆ ซึ่งพ่อบอกว่าถ้าคนไทยที่ได้มาเห็นที่นี่ลงมีสิทธิจริงๆในการทำ(ซึ่งมันไม่มีเลยยกเว้นบ้านผม) เขาคงคลั่งจนนอนไม่หลับกันแน่ๆ

สิ่งที่อยากจะขยายจริงๆมีดังนี้ตามลำดับ
1.ขนาดของธุรกิจ (ปัจจุบันหาปลาอะไรได้ง่ายมากๆครับที่นี่ แต่ช่วง COVID ที่ผ่านมา พ่อและน้า(เป็นคนอินโด) เขาบอกว่าปลาราคาตามากๆ แต่ตอนนี้กำลังจะดีขึ้น เป็นไปได้ยังไงไม่ทราบทั้งๆที่ตามทฤษฏีทุกๆวิกฤต อาหารจะต้องแพงขึ้น)
2.ต้องการมีโรงแช่แข็ง (ปัจจุบันกำลังสร้างครับ จะได้แช่งแข็งปลาที่จับมาได้ ปัจจุบันไม่แน่ใจนะครับ อาจจะใช้ของที่อื่น)
3.ต้องการมีเรือที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งยิ่งมีเพิ่มขึ้นก็ยิ่งได้ปลามากขึ้น
4.กำลังหาช่องทางส่งออกขายมาไทย กำลังหาตลาดผู้ซื้อ (ซึ่งปลาตัวนึงมันใหญ่มากๆ ปกติแล้วปลาที่นี่ถ้าบ้านผมหาได้ จะตกประมาณกิโลกรัมละ 25บาทขนาดใหญ่ แต่ถ้าตกที่ไทยนี่เทียบประมาณ 300 บาท (ไม่แน่ใจครับพ่อเล่าให้ฟัง) อยากให้คิดตามว่าถ้าเราสามารถเอามาขายที่ไทยได้ มันคงดีมากๆ แต่ช่องทางมันหายากครับ

สิ่งที่น่าสนใจที่พ่อบอกมาก็คือ
ปลาที่ทำและคัดแยกในการจับในแต่ละครั้งที่ไม่ใช่เกรดเอเลย ที่โยนทิ้งกันนี่นับเป็นวันละหลายสิบตันเลยครับ ผมเลยไม่อยากให้คิดว่ามันคือขยะ เพราะปลาพวกนี้ขนาดมันคือขยะจากการคัดแยกจริงๆที่ทิ้ง ถ้าเอาจริงๆมันสามารถนำมาทำอะไรก็ได้ ดีหมดเลย ปลาเส้น ปลาบด ปลาเค็ม ฯลฯ เหมาะสำหรับโรงงานขนาดใหญ่มากๆ คือเศษปลาพวกนี้ฟรี เพียงแค่เราต้องมีเงินทุนและมีตลาดขายปลา

ตอนนี้ประสบปัญหาทางด้านการเงินครับ
1.ในเรื่องของเงินในการเดินธุรกิจ
2.ในเรื่องของโรงเย็น
3.เรื่องของการต่อเรือใหม่ที่ต้องการมากขึ้น
4.ตอนนี้ประสบปัญหานิดหน่อยเกี่ยวกับราคาปลาที่ตกลงลดในช่วง COVID-19 ในอินโด แต่ถ้าเราพลิกโอกาสได้ นำมาขายในไทยมันจะดีมากๆ
5.ปัญหาที่กำลังเจอคือมีที่ดินที่ว่างที่ไม่ได้ใช้งานอะไร คือปล่อยมันไว้และมันไร้ประโยชน์

สิ่งที่อยากให้นักลงทุนเข้าใจ
ผู้ที่มีประสบการณ์ด้านนี้หรืออาจจะเป็นผู้ที่มีธุรกิจอยู่แล้วและต้องการลงทุน เข้าใจการลงทุน ยอมรับผลเสี่ยงได้ อยากให้เข้าใจว่าทุกๆอย่างมันไม่ใช่ว่าจะลงทุนเงินไปแล้วได้เงินกลับมาเร็ว อยากให้เข้าใจกระบวนการของมันว่า ทุกๆการลงทุนมันมีความเสี่ยง แต่ผมและพ่อของผมจะทำอย่างเต็มที่เพราะมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆครับ .

ส่วนเรื่องของรายรับพ่อยังไม่เคยบอกครับ บอกไว้แค่ คราวละอย่างน้อยคือหนึ่งตู้คอนเทนเนอร์เล็ก ขนาด 20ฟุต ซึ่งมีปริมาณปลาราว 15ตัน ว่ากันเป็นคราวละล้านบวกลบ

สามารถติดต่อผมได้ทางนี้ครับ
โทร 096-8273712
ไลน์ Jeffzter
facebook (ลิงค์)    https://web.facebook.com/jeffzter

• หากคุณต้องการเห็นไฟล์ที่อัพโหลดนี้ คุณต้อง Login เข้าใช้งานก่อน หรือคุณต้องสมัครสมาชิกเว็บฟอรัมนี้ก่อน เพื่อเข้าถึงไฟล์ที่อัปโหลด.